Afazja
to zaburzenia mowy, których przyczyną mogą być uszkodzenia
odpowiednich ośrodków w mózgu. Ogólnie można je podzielić na czuciowe
(uszkodzenie ośrodków odbiorczych), kiedy pacjent ma kłopoty z
odbiorem i rozumieniem mowy, pisma. Afazja ruchowa
(uszkodzenie ośrodków nadawczych) polega na tym, że pacjent rozumie
co się do niego mówi, jednak nie potrafi wyrazić mową lub pismem
swoich myśli.
Jak
postępować z afatykiem?
Najważniejsze
jest zalecenie: zatroszcz się o to, aby pacjent z afazją poddał się
terapii językowej i uczynił to możliwie szybko. Jest to jego wielką
szansą!
Jak należy
rozmawiać z afatykiem?
Mów
powoli, krótkimi, prostymi zdaniami.
Nie
żądaj od niego zbyt wiele. Rozmowy w grupie złożonej z kilku osób są
dla niego o wiele trudniejsze, niż te z udziałem jednej osoby.
W
każdy, możliwy sposób zachęcaj go do mówienia.
Podczas
rozmowy pozostawaj z nim w kontakcie wzrokowym. Próbuj wspierać
swoje przekazy odpowiednimi gestami.
Nie
przerywaj mu, gdy chce coś powiedzieć.
Pozwól
afatykowi popełniać błędy w mówieniu, ponieważ zbyt częste
poprawianie go sprawi, że przestanie mówić.
Stwarzaj
mu okazję do słuchania mowy w warunkach domowych.
Podczas
rozmowy z afatykiem należy unikać drugoplanowych dźwięków (radio lub
hałas uliczny). Afatyk z trudem potrafi do nich przywyknąć.
Jakiego
środowiska społecznego potrzebuje afatyk?
Afatyk nie powinien być izolowany. Aby otrzymać odpowiednie bodźce,
potrzebuje on towarzystwa, działalności hobbystycznych i propozycji
kulturalnych.
Życie rodzinne i jego tok powinno być kontynuowane, jak tylko to
możliwe, ponieważ jest to dla niego jeszcze ważniejsze niż było
poprzednio.
Dorosły afatyk powinien być traktowany jak osoba dorosła, ponieważ
czuje on i myśli podobnie jak przed chorobą.
Co można
zalecić krewnym?
Jak należy traktować afatyka po ludzku?
Akceptuj afatyka w jego indywidualności, tak jak poprzednio
Afatyk ma prawo być niezależny w stopniu, w jakim sobie tego życzy.
Nie ubezwłasnowolniaj go. Pomagaj mu tylko wtedy, gdy jest to
konieczne, tak aby mógł być dumny ze swej samodzielności.
Zastępuj go w mówieniu tylko wówczas, gdy jest to absolutnie
konieczne. W przeciwnym wypadku traci on zaufanie do siebie.
Bądź pełnym nadziei na przyszłość i gotowy do pomocy Wzmacniaj
zaufanie afatyka do samego siebie.
Jak
traktować różne nastroje afatyka?
Miej dla niego cierpliwość.
Chwal jego starania również wówczas, gdy postęp przebiega z trudem
i powoli. To wzmacnia motywację.
Obdarzaj go współczuciem.
Nie oczekuj od niego podziękowań za każdą uprzejmość, którą
okazujesz . Kiedy mu pomagasz, rób to dla niego chętnie.
Nie obciążaj afatyka niepotrzebnymi sprawami.
Nie stawiaj wymagań, do których afatyk nie dorósł. Nie możesz
oczekiwać od niego tych samych umiejętności co przed chorobą.
Bądź wobec afatyka uczciwy.
opracował Maciej
Matuszczyk
Informacje pochodzą z
MMW - edycja polska 1998, 5/6, 32-33
|